შეჩერდი.
სამყაროს ანარქიას მოგლეჯილ,
კუნძულზე მოკალათდით სათვალთვალოდ,
სულის სანატორიუმში სიმყუდროვეა,
როცა შვილი ბაღიდან მოყავთ
და ერთად ვახშმობთ ყველა.
დაღლილი რობიზონ კრუზო ხარ,
მიჩერებული ზღვას ტელევიზორში,
რკინაბეტონის აკვანში დარწეული,
ბინადარი 001_ი ბინის,
ჭამ, სვამ.
ღამე სამზარეულოებით კრთის,
კვლავ ვარსკვლავების აბსურდის გწამს.
გწამს, რომ რატომღაც დაიბადეთ
შენ და სატურნი
No comments:
Post a Comment