კულტურა

ავტორი გიორგი გვახარია

თუ კულტურა საზოგადოების სულიერებას გამოხატავს, სწორედ კულტურული ცხოვრების ანალიზით უნდა გახდეს ნათელი, რამდენად განვითარდა ქართული საზოგადოების ცნობიერება 2004 წელს.
დღეს მინდა შეგახსენოთ გასული წლის ყველაზე მნიშვნელოვანი კულტურული მოვლენები და მჯერა, რომ ჩემთან ერთად ასეთ ანალიზს თავადაც გააკეთებთ.

[23 ნოემბრის ზეიმი - “რევოლუციურს... ნგრევას, დაუნდობელ ნგრევას ძველისას”]

საქართველოში 80-იანი წლების მიწურულს სიტყვა “რევოლუცია” “ბოლშევიზმის” ასოციაციას ბადებდა. ამიტომ გალაკტიონის ეს ლექსი, რომელიც კომუნისტებმა თავიანთი დღესასწაულების სამკაულად აქციეს, “ეროვნული მოძრაობის” ზოგიერთმა ლიდერმა ლამის “კონიუნქტურულ ნაწარმოებად” შეაფასა.

და აი, 2004 წლის 22 ნოემბერს, სპორტის სასახლეში, ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის ყრილობაზე, “დროშები ჩქარა” ისევ აჟღერდა. ”ვარდების რევოლუციის” წლისთავისადმი მიძღვნილი საღამოს წამყვანი უმღეროდა “დაუნდობელ ნგრევას ძველისას”, გაერთიანებული ნაციონალები და დემოკრატები კი ახალ დროშას აფრიალებდნენ, ახალ ჰიმნს მღეროდნენ... მღეროდნენ ბავშვები, მღეროდნენ ქართული ესტრადის ვარსკვლავები, მღეროდა ხალხი, რომელიც 2003 წლის ნოემბერში ქუჩაში გამოვიდა და ისიც, ვინც სახლში დარჩა. თუმცა ყველამ არ იმღერა... ირაკლი ჩარკვიანი, მაგალითად, ჩვენთან საუბარში აღნიშნავდა, რომ 2004 წელს ქართულ კულტურაში არაფერი შეცვლილა:

[ირაკლი ჩარკვიანის ხმა] “ამბოხი არის სტილი, ამბოხი არის პერმანენტული პროცესი, კულტურულ ერებში ამბოხი უსასრულო ხასიათს ღებულობს... კულტურა არის უსასრულო რევოლუცია, როცა ერი კარგავს შეგრძნებას რევოლუციის პერმანენტულობის, ის გადადის უკულტურო ერებში, რომლებიც არ ვითარდებიან.”